جناب آقای دکتر عبدالکریم سروش
سلام علیکم
ابتدای سال‌جاری، بمناسبتی در باب ویژگیهای سخن خوب، چه در سابقه تمدنی ایران و چه در متون آیینی، اندک پژوهشی داشتم. بیست ویژگی برای سخن صحیح استخراج نمودم.
با این سابقه ذهنی نامه جنابعالی به آقای دکتر پزشکیان را مطالعه می کردم، اواسط متن به این فکر فرو رفتم که آیا اینهمه درشتی و بد دلی و نفرت، نسبتی با سخن خوب و ناب ایرانی دارند؟!
شما را چه شده است که چنین بی محابا افسار قلم رها کرده اید و از هر واژه ای که دم دستتان آمد استفاده کرده اید؟ آیا به لوازم آن هم اندیشیده اید؟
حقیقتا هیچ تشابهی بین نوشتار جنابعالی با موازین سنجیده گویی و ادب پارسی نیافتم.
نه با موازین قرآنی که می فرماید:
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَىٰ(۴۴ سوره طه)
نه با قول منتسب به زرتشت که پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک را شعار خود می داند.
و نه بیان حکیم طوس که حتی بهنگام تحقیر دشمن نیز مرزهای ادب را رعایت می کند.
تو بینی که یا اسب اسفندیار
سوی آخور آید همی بی سوار
و یا باره رستم جنگ جوی
به ایوان نهد بی خداوند روی
این نامه نه با شاخص سخن خوب سازگار است، نه با سیاست ورزی منصفانه نسبتی دارد، و نه حرف جدید و راهگشای واقع بینانه ای در آن دیده می شود.
در مطلع سخن از واژه ولایت کده بهره گرفتید که نشان از نگاه تحقیر آمیز شما نسبت به ایران بزرگ و ملت رشید آن دارد.
همان مشی تبعیض آمیز و متصلب رفیقان جناب محسن رنانی که اصفهان را به صرف ترکیب رای مردم آن دیار، به شکل بی ادبانه و توهین آمیزی روستا خطاب نموده است.
وانگهی آیا شما شعارهای اصلی آقای دکتر پزشکیان را از نظر گذرانده اید که چنین توقعات نابجایی از ایشان دارید؟!
بدانید این نوشته مشحون از بدی، بد دلی و خشونت را نمی توان بدون پاسخ گذاشت، و سوالاتی را در مورد آن مطرح نکرد.
براستی آیا جنابعالی هرگز نظام سلطه و جباران زمان را با آنهمه تجاوز و وحشی گری، اینگونه که وطن خود را مورد خطاب قرار داده اید، مواخذه کرده و زیر سوال برده اید؟
آیا واقعا حاکمیت با افراطیون همراه بوده است که صدور فتوا از مراجع را برای محکومیت و پایان بخشی به افراطی گری مطالبه کرده اید؟!
آیا مراجع ما تا به امروز بقدر شما نمی فهمیدند که شما اکنون برایشان تکلیف تعیین می کنید؟
آیا افراطیون فقط مخالفان شمایند؟! یا آنها که بر صندوق رای و دموکراسی شوریدند را نیز افراطی بحساب می آورید؟
وانگهی مگر فتوای صریح رهبر انقلاب در مذمت افراطی گری را نشنیده اید که فریاد وا اسلاما سر داده اید؟!!
نوشته جنابعالی مشحون از کلمات درشت، خشن، نفرت انگیز و انتقام جویانه است. بدین ترتیب خود بخشی از خشونت و مروج افراطی گری هستید.
به راستی شما را چه شده است که چند صباحی موانست با لیبرالیسم، تتمه تسامح و تساهل دینی را هم از شما باز ستانده است و اینگونه کینه ورزی می کنید.
نامه فوق به تنهایی همه تلاش‌های شما، از راه اندازی حلقه کیان تا محافل روشنفکری در خارج از کشور، برای موجه جلوه دادن خود و متهم کردن دیگران را بکلی به باد داد.
شما همان سروش تسویه کننده اساتید دانشگاهید و ذره ای از آن تفکر متعصبانه مبتنی بر خط کشی بین مردم فاصله نگرفته اید.
شما را چه شده است که چنین بی محابا بر طبل انتقام و ستیز و سرکوب و حذف مخالف می کوبید؟!
جنابعالی و همفکران متوهم شما در اوج تنهایی و نیاز ملت ایران، عافیت طلبانه راهی دیار فرنگ شدید و کشور را در روز حادثه به حال خود رها کردید.
آیا اکنون فکر می کنید از شما می پذیرند که بجای عذر خواهی از گذشته سیاه خود، با چنین نوشته طلبکارانه و درشتی، سعی در ورود به عرصه سیاسی کشور داشته باشید؟
حافظه تاریخی ملت ایران نه در مورد جنابعالی و سایر منورالفکر ها، و نه در مورد جبهه نفاق و سلطنت طلبها که صفی واحد علیه ملت ایران تشکیل داده بودید تا دشمنان عنود ایران بر این ملت مظلوم بتازند، او را تحریم و فرزندانش را ترور کنند؛ به این زودی پاک نمی شود.
انابه جنابعالی و اشخاص مشابه را رد نمی کنیم، اما به شرطها و شروطها؛
اگر با تکبر و فحاشی توام باشد بهتر است به کسب کار قبلی خود باز گردید و ملت ایران را به حال خود بگذارید.
وانگهی در این نامه مطول و عقده گشایانه فقط یک بار، آنهم در حد دو واژه از معیشت مردم گفتید، مابقی همه شعار و سیاست زدگی است.
آیا مشکل امروز ملت ایران، مطالب عقده گشایانه ایست که جنابعالی سرهم بندی کرده اید؟!
اگر اندیشمند این کشور امثال شما باشید، پس چه نامی بر هتاکان و نفرت پراکنان بگذاریم؟
در پایان این را هم جواب دهید که براستی چه شد ناگهان، تسامح و تساهل شما گل کرد و ۶۰ درصد مخالفین را به بوته فراموشی سپردید و به ۲۰ درصد اقلیت پیروز در انتخابات اخیر ملحق شدید؟
آیا آن خیل جمعیت دیگر ارزش سرمایه گذاری نداشتند؟ یا باز هم عافیت طلبی و منفعت جویی راه دیگری پیش پایتان گذاشته است.
والسلام علی من اتبع الهدی.
با سروش کاری ندارم ولی افراطی گری در ایران جایی ندارد و نهایتاً شکست مفتضحانه ای خواهد خورد